Από το 1925, στη Θεσσαλονίκη κρατάει η έχθρα του ΠΑΟΚ και του Άρη.
Μετά τον ξεριζωμό, στη Θεσσαλονίκη ιδρύθηκε η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπολιτών Θεσσαλονίκης, από το ποδοσφαιρικό τμήμα της οποίας προήλθε ο ΠΑΟΚ το 1925. Οι δύο ομάδες -ΑΕΚΘ και ΠΑΟΚ- συγχωνεύτηκαν επίσημα το 1929 με έμβλημα τον δικέφαλο αετό. Τόσο ο Άρης όσο και η ΑΕΚ Θεσσαλονίκης είχαν ως χρώματα το κίτρινο και το μαύρο με σαφείς αναφορές στα χρώματα του Βυζαντίου. Η κόντρα, πήρε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις όταν τέσσερις Κωνσταντινουπολίτες ποδοσφαιριστές του Άρη (Βεντουρέλης, Αρμάσης, Πάγκαλος, Μαλτζέζος) άλλαξαν στρατόπεδο και πήγαν στην ΑΕΚΘ. Μάλιστα, ο πρώτος ύμνος του ΠΑΟΚ έλεγε...
πως «δεν φοβόμαστε κανέναν, Άρη ούτε Ηρακλή, γιατί έχουμε αρχηγό μας Βεντουρέλη μερακλή».
Μετά τον ξεριζωμό, στη Θεσσαλονίκη ιδρύθηκε η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπολιτών Θεσσαλονίκης, από το ποδοσφαιρικό τμήμα της οποίας προήλθε ο ΠΑΟΚ το 1925. Οι δύο ομάδες -ΑΕΚΘ και ΠΑΟΚ- συγχωνεύτηκαν επίσημα το 1929 με έμβλημα τον δικέφαλο αετό. Τόσο ο Άρης όσο και η ΑΕΚ Θεσσαλονίκης είχαν ως χρώματα το κίτρινο και το μαύρο με σαφείς αναφορές στα χρώματα του Βυζαντίου. Η κόντρα, πήρε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις όταν τέσσερις Κωνσταντινουπολίτες ποδοσφαιριστές του Άρη (Βεντουρέλης, Αρμάσης, Πάγκαλος, Μαλτζέζος) άλλαξαν στρατόπεδο και πήγαν στην ΑΕΚΘ. Μάλιστα, ο πρώτος ύμνος του ΠΑΟΚ έλεγε...
πως «δεν φοβόμαστε κανέναν, Άρη ούτε Ηρακλή, γιατί έχουμε αρχηγό μας Βεντουρέλη μερακλή».
Το 1925 ο Άρης και ο «ανεπίσημος» ΠΑΟΚ (τυπικά ιδρύθηκε το 1926) έπαιξαν με έπαθλο τα χρώματα. Όποιος έχανε, θα άλλαζε χρώματα στη φανέλα. Ο Άρης κέρδισε με 5-2, διατήρησε τα κιτρινόμαυρα και στη συνέχεια οι άνθρωποί του κατήγγειλαν, ότι ένας στρατιωτικός, φίλος της ΑΕΚ Θεσσαλονίκης, επιτέθηκε με δολοφονικές προθέσεις εναντίον του ποδοσφαιριστή του Άρη, Αλέξανδρου Ζηνισόπουλου.
Στις τάξεις των φιλάθλων υπήρχαν κοινωνικές διαφορές. Ο ΠΑΟΚ στηριζόταν στους πρόσφυγες, που προσπαθούσαν να κάνουν ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή τους και πέρασαν πολλά από εκείνους που δεν τους καλοδέχθηκαν. Ο Άρης, που είχε βάση την περιοχή της Αγίας Τριάδας, έλκυε περισσότερο τους αστούς της εποχής.
Τα πρώτα επεισόδια
Πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος της περιόδου 1927-28 Άρης και ΠΑΟΚ έδωσαν φιλικό αγώνα. Ενώ το σκορ ήταν 3-2 υπέρ των κίτρινων ξεκίνησε σύρραξη μεταξύ των παικτών. Οπαδοί και των δύο ομάδων μπήκαν στο γήπεδο, έπαιζαν ξύλο επί αρκετή ώρα και τελικά ο διαιτητής Κωτούλας διέκοψε τον αγώνα. Ήταν τα πρώτα επεισόδια σε αγώνα μεταξύ των δύο αιωνίων αντιπάλων.
Για λίγα χρόνια επήλθε μία σχετική συμφιλίωση και μάλιστα, το 1930, οι δύο ομάδες ένωσαν τις δυνάμεις τους όταν κατέβασαν μικτή ομάδα εναντίον της ΑΕΚ. Η χημεία μεταξύ των παικτών, όμως, ήταν χάλια και έτσι η ΑΕΚ κέρδισε με 6-0 και η μεικτή διαλύθηκε. Πάντως, για αρκετά χρόνια, ο Άρης χρησιμοποιούσε περιστασιακά το γήπεδο του ΠΑΟΚ στο Σιντριβάνι, χωρίς προβλήματα.
Διχασμός
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 50 στην πόλη γίνονταν πλάκες μεταξύ των φιλάθλων, με ελάχιστες παρεκτροπές. Το 1955, όμως, μία μετακίνηση ποδοσφαιριστή στάθηκε αφορμή για να επέλθει ρήξη. Ο τερματοφύλακας Κώστας Βελλιάδης θεωρούταν «ψυχή του Άρη» και έμεινε στην ιστορία η αυταπάρνησή του όταν έπαιξε το 1953 κόντρα στον Παναθηναϊκό με κάταγμα στο χέρι. Τον Απρίλη του 1955 τραυματίστηκε και παραγκωνίστηκε. Το ίδιο καλοκαίρι ζήτησε μεταγραφή και οι άνθρωποι του Άρη του έδωσαν την ελευθέρας τους. Στις 10 Ιουλίου πήγε στον μεγάλο αντίπαλο, τον ΠΑΟΚ και έγινε αφορμή ώστε η πόλη να χωριστεί σε δύο στρατόπεδα εξαιτίας της επιλογής του παίκτη. Λίγα χρόνια αργότερα, ένας θρύλος του Άρη, ο Κλεάνθης Βικελίδης, ανέλαβε προπονητής του ΠΑΟΚ, σχέση που κράτησε μόνο λίγους μήνες.
«Μαμές» και τρόπαια
Στα χρόνια που ακολούθησαν τις τύχες των δύο ομάδων ανέλαβαν οι πλέον ισχυροί ηγέτες της ιστορίας τους. Ο Γιώργος Παντελάκης στον ΠΑΟΚ και ο Νίκος Καμπάνης στον Άρη. Από τις 6 Οκτωβρίου του 1963 και για σχεδόν δέκα χρόνια ο Άρης παρέμενε αήττητος στους αγώνες με τον ΠΑΟΚ. Το αποκορύφωμα της αντιπαλότητας σημειώθηκε πριν από τον τελικό κυπέλλου του 1970. Ο Δικέφαλος είχε κάνει ένσταση υποστηρίζοντας ότι δεν έπρεπε να παίξει με τον Άρη ο Τάκης Λουκανίδης. Ο Καμπάνης χαρακτήρισε «μαμές» τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ και τελικά έχασε τη μάχη σχετικά με τον Λουκανίδη. Ο Άρης πήρε το τρόπαιο, αλλά στα επόμενα χρόνια ο ΠΑΟΚ κατέκτησε έξι τίτλους (δύο πρωταθλήματα, τέσσερα κύπελλα) και ο Άρης κανέναν.
http://vatolakkiotis.blogspot.gr/2012/09/blog-post_7728.html
Στις τάξεις των φιλάθλων υπήρχαν κοινωνικές διαφορές. Ο ΠΑΟΚ στηριζόταν στους πρόσφυγες, που προσπαθούσαν να κάνουν ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή τους και πέρασαν πολλά από εκείνους που δεν τους καλοδέχθηκαν. Ο Άρης, που είχε βάση την περιοχή της Αγίας Τριάδας, έλκυε περισσότερο τους αστούς της εποχής.
Τα πρώτα επεισόδια
Πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος της περιόδου 1927-28 Άρης και ΠΑΟΚ έδωσαν φιλικό αγώνα. Ενώ το σκορ ήταν 3-2 υπέρ των κίτρινων ξεκίνησε σύρραξη μεταξύ των παικτών. Οπαδοί και των δύο ομάδων μπήκαν στο γήπεδο, έπαιζαν ξύλο επί αρκετή ώρα και τελικά ο διαιτητής Κωτούλας διέκοψε τον αγώνα. Ήταν τα πρώτα επεισόδια σε αγώνα μεταξύ των δύο αιωνίων αντιπάλων.
Για λίγα χρόνια επήλθε μία σχετική συμφιλίωση και μάλιστα, το 1930, οι δύο ομάδες ένωσαν τις δυνάμεις τους όταν κατέβασαν μικτή ομάδα εναντίον της ΑΕΚ. Η χημεία μεταξύ των παικτών, όμως, ήταν χάλια και έτσι η ΑΕΚ κέρδισε με 6-0 και η μεικτή διαλύθηκε. Πάντως, για αρκετά χρόνια, ο Άρης χρησιμοποιούσε περιστασιακά το γήπεδο του ΠΑΟΚ στο Σιντριβάνι, χωρίς προβλήματα.
Διχασμός
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 50 στην πόλη γίνονταν πλάκες μεταξύ των φιλάθλων, με ελάχιστες παρεκτροπές. Το 1955, όμως, μία μετακίνηση ποδοσφαιριστή στάθηκε αφορμή για να επέλθει ρήξη. Ο τερματοφύλακας Κώστας Βελλιάδης θεωρούταν «ψυχή του Άρη» και έμεινε στην ιστορία η αυταπάρνησή του όταν έπαιξε το 1953 κόντρα στον Παναθηναϊκό με κάταγμα στο χέρι. Τον Απρίλη του 1955 τραυματίστηκε και παραγκωνίστηκε. Το ίδιο καλοκαίρι ζήτησε μεταγραφή και οι άνθρωποι του Άρη του έδωσαν την ελευθέρας τους. Στις 10 Ιουλίου πήγε στον μεγάλο αντίπαλο, τον ΠΑΟΚ και έγινε αφορμή ώστε η πόλη να χωριστεί σε δύο στρατόπεδα εξαιτίας της επιλογής του παίκτη. Λίγα χρόνια αργότερα, ένας θρύλος του Άρη, ο Κλεάνθης Βικελίδης, ανέλαβε προπονητής του ΠΑΟΚ, σχέση που κράτησε μόνο λίγους μήνες.
«Μαμές» και τρόπαια
Στα χρόνια που ακολούθησαν τις τύχες των δύο ομάδων ανέλαβαν οι πλέον ισχυροί ηγέτες της ιστορίας τους. Ο Γιώργος Παντελάκης στον ΠΑΟΚ και ο Νίκος Καμπάνης στον Άρη. Από τις 6 Οκτωβρίου του 1963 και για σχεδόν δέκα χρόνια ο Άρης παρέμενε αήττητος στους αγώνες με τον ΠΑΟΚ. Το αποκορύφωμα της αντιπαλότητας σημειώθηκε πριν από τον τελικό κυπέλλου του 1970. Ο Δικέφαλος είχε κάνει ένσταση υποστηρίζοντας ότι δεν έπρεπε να παίξει με τον Άρη ο Τάκης Λουκανίδης. Ο Καμπάνης χαρακτήρισε «μαμές» τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ και τελικά έχασε τη μάχη σχετικά με τον Λουκανίδη. Ο Άρης πήρε το τρόπαιο, αλλά στα επόμενα χρόνια ο ΠΑΟΚ κατέκτησε έξι τίτλους (δύο πρωταθλήματα, τέσσερα κύπελλα) και ο Άρης κανέναν.
http://vatolakkiotis.blogspot.gr/2012/09/blog-post_7728.html
RSS Feed